Goodbye South Sudan...
Door: Gemma
Blijf op de hoogte en volg Gemma
20 Augustus 2011 | Soedan, Khartoem
Hey lieve mensen,
Nog even een laatste berichtje op de valreep. Mijn tijd hier in Zuid-Soedan zit er nu echt bijna op: as zondag vlieg ik naar Nairobi, en dinsdag de 23e naar Amsterdam, waar ik om 16.00 aankom.
Wel gek, hoor, dat het nu bijna voorbij is. Ik heb veel zin om iedereen in Nederland weer te zien, maar het voelt ook raar om dit land en de mensen die ik hier heb leren kennen nu alweer te verlaten. Zuid-Soedan is pas net geboren, staat eigenlijk nog in de kinderschoenen, en ik ben erg benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen. Jammer dat ik dat nu niet meer dagelijks van dichtbij kan meemaken, maar ik hoop hier zeker weer terug te komen. Wat me het meeste heeft geraakt de afgelopen maanden, zijn de mensen die ik hier heb ontmoet. Iedereen is op één of andere manier betrokken geweest bij de jarenlange oorlog, óf als (kind)soldaat, óf als vluchteling, óf als humanitair medewerker, óf verstopt in de bush, en heeft verschrikkelijke dingen meegemaakt. Maar toch zie je dat sommige mensen, ondanks (of misschien dankzij?) al die ervaringen, de kracht en de energie hebben om zich te blijven focussen op een betere toekomst, positief in het leven te staan, en om zich echt in te zetten om het land weer op te bouwen, om er echt iets van te maken.
Rose, mijn vertaalster in Magwi, is zo iemand. Op haar 8e is ze gevlucht toen de gevechten tussen SPLA en regering in Magwi heel hevig waren, en haar dorp in de frontlinie lag. Tijdens de vlucht is ze haar ouders kwijtgeraakt, ze komt aan in het vluchtelingenkamp in Oeganda met alleen haar zus van 14. En een jaar na aankomst in het vluchtelingenkamp sterft haar zus aan een ziekte. Er was een man die voor haar zorgde in het kamp, ze kon bij hem in huis wonen. Maar dat was ook niet gratis. Op haar 14 krijgt ze haar eerste kind, op haar 16 haar tweede. Nu is ze 21, en sinds 3 jaar weer terug in Zuid-Soedan. Tegenwoordig werkt ze als vrijwilliger voor een Community-Based organisatie in Magwi, waar ze zich 5 dagen per week, onbetaald, inzet voor het geven van voorlichting over HIV/AIDS aan zwangere vrouwen en pubers. En Rose is hartstikke enthousiast, gezellig en vrolijk. Dat vind ik echt heel bijzonder. Dan heb je zoveel meegemaakt, maar sta je toch nog positief in het leven. Kunnen wij nog wat van leren…:-)
Het is wel moeilijk om te zien dat er ook zo veel zaken zijn die ontwikkeling juist tegenhouden, zoals politieke machtsspelletjes, gebrek aan capaciteit en kennis bij ambtenaren (“je hebt je jarenlang als soldaat ingezet voor de SPLA. Als bedankje krijg je nu een baan als ambtenaar in het waterdepartement”), gebrek aan coördinatie bij ontwikkelingsorganisaties, etnische conflicten, hoge aanwezigheid van wapens onder de bevolking, corruptie, afwezigheid van infrastructuur, etc. etc. Dus we zullen zien wat de toekomst brengt…
Bijgevoegd nog wat fotos van mijn laatste weken hier, met name in Magwi. Magwi is een gebied hoog in de bergen, waar mensen veel aan landbouw doen, dus het is erg groen. Ook zie je veel schoolkinderen hier (Magwi is de county met de meeste scholen van alle counties in Eastern Equatoria). Woensdag ben ik met een vliegtuigje teruggevlogen naar Kapoeta (de weg is nu even te onveilig om met de auto overheen te gaan), dus vandaar ook wat mooie fotos gemaakt van het bovenaanzicht van Eastern Equatoria. En gisteren met Martin, een vriend hier, op ‘expeditie’ geweest in een oude katholieke kerk gebouwd door de Engelsen, die tijdens de oorlog verwoest is.
Tot snel! Liefs
Nog even een laatste berichtje op de valreep. Mijn tijd hier in Zuid-Soedan zit er nu echt bijna op: as zondag vlieg ik naar Nairobi, en dinsdag de 23e naar Amsterdam, waar ik om 16.00 aankom.
Wel gek, hoor, dat het nu bijna voorbij is. Ik heb veel zin om iedereen in Nederland weer te zien, maar het voelt ook raar om dit land en de mensen die ik hier heb leren kennen nu alweer te verlaten. Zuid-Soedan is pas net geboren, staat eigenlijk nog in de kinderschoenen, en ik ben erg benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen. Jammer dat ik dat nu niet meer dagelijks van dichtbij kan meemaken, maar ik hoop hier zeker weer terug te komen. Wat me het meeste heeft geraakt de afgelopen maanden, zijn de mensen die ik hier heb ontmoet. Iedereen is op één of andere manier betrokken geweest bij de jarenlange oorlog, óf als (kind)soldaat, óf als vluchteling, óf als humanitair medewerker, óf verstopt in de bush, en heeft verschrikkelijke dingen meegemaakt. Maar toch zie je dat sommige mensen, ondanks (of misschien dankzij?) al die ervaringen, de kracht en de energie hebben om zich te blijven focussen op een betere toekomst, positief in het leven te staan, en om zich echt in te zetten om het land weer op te bouwen, om er echt iets van te maken.
Rose, mijn vertaalster in Magwi, is zo iemand. Op haar 8e is ze gevlucht toen de gevechten tussen SPLA en regering in Magwi heel hevig waren, en haar dorp in de frontlinie lag. Tijdens de vlucht is ze haar ouders kwijtgeraakt, ze komt aan in het vluchtelingenkamp in Oeganda met alleen haar zus van 14. En een jaar na aankomst in het vluchtelingenkamp sterft haar zus aan een ziekte. Er was een man die voor haar zorgde in het kamp, ze kon bij hem in huis wonen. Maar dat was ook niet gratis. Op haar 14 krijgt ze haar eerste kind, op haar 16 haar tweede. Nu is ze 21, en sinds 3 jaar weer terug in Zuid-Soedan. Tegenwoordig werkt ze als vrijwilliger voor een Community-Based organisatie in Magwi, waar ze zich 5 dagen per week, onbetaald, inzet voor het geven van voorlichting over HIV/AIDS aan zwangere vrouwen en pubers. En Rose is hartstikke enthousiast, gezellig en vrolijk. Dat vind ik echt heel bijzonder. Dan heb je zoveel meegemaakt, maar sta je toch nog positief in het leven. Kunnen wij nog wat van leren…:-)
Het is wel moeilijk om te zien dat er ook zo veel zaken zijn die ontwikkeling juist tegenhouden, zoals politieke machtsspelletjes, gebrek aan capaciteit en kennis bij ambtenaren (“je hebt je jarenlang als soldaat ingezet voor de SPLA. Als bedankje krijg je nu een baan als ambtenaar in het waterdepartement”), gebrek aan coördinatie bij ontwikkelingsorganisaties, etnische conflicten, hoge aanwezigheid van wapens onder de bevolking, corruptie, afwezigheid van infrastructuur, etc. etc. Dus we zullen zien wat de toekomst brengt…
Bijgevoegd nog wat fotos van mijn laatste weken hier, met name in Magwi. Magwi is een gebied hoog in de bergen, waar mensen veel aan landbouw doen, dus het is erg groen. Ook zie je veel schoolkinderen hier (Magwi is de county met de meeste scholen van alle counties in Eastern Equatoria). Woensdag ben ik met een vliegtuigje teruggevlogen naar Kapoeta (de weg is nu even te onveilig om met de auto overheen te gaan), dus vandaar ook wat mooie fotos gemaakt van het bovenaanzicht van Eastern Equatoria. En gisteren met Martin, een vriend hier, op ‘expeditie’ geweest in een oude katholieke kerk gebouwd door de Engelsen, die tijdens de oorlog verwoest is.
Tot snel! Liefs
-
20 Augustus 2011 - 06:43
Loes:
Ha Gemma! Geniet nog van de laatste dag, en heb een veilige terug reis. En dan succes met uittypen! ;) Hopelijk zien we elkaar snel weer! xx Loes -
20 Augustus 2011 - 13:40
Marije:
Geniet nog even daar, Gem. En ook super fijn om je bijna weer te zien!!! Zin in!!!
X -
20 Augustus 2011 - 16:10
Lesja:
Mooi laatste verslag gem!! geniet nog van je laatste dagen daar en goede terug reis!! en dan tot snel! Liefs Lesja
-
21 Augustus 2011 - 13:36
Marloes:
Hee Gems,
Wat een mooi verhaal als afsluiting van je reis!! klinkt allemaal erg mooi en avontuurlijk, hoop dat je het hier niet saai gaat vinden!! :) gezellig dat je er dinsdag weer bent! xx -
21 Augustus 2011 - 15:26
Anne:
hey lieve gems,
nog 2 dagen en dan ben je er weer! zal wel een cultuurschok voor je worden...
goeie reis en tot snel!!
kus -
22 Augustus 2011 - 08:30
Janneke:
Succes met wennen weer in NL straks.... En laat maar weten wanneer je weer in Den Haag bent, kunnen we ervaringen uitwisselen :) x -
23 Augustus 2011 - 13:56
Klaaske:
Je zou nu ongeveer moeten landen in NL. Sterkte met acclimatiseren en we zien elkaar vast binnenkort!
Ik reserveer alvast een plekje bij Badhu ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
