Mayaceremonie en Marimbamuziek
Door: Gemma
Blijf op de hoogte en volg Gemma
15 April 2008 | Guatemala, Chichicastenango
Hey lieve iedereen,
Ok weer even een verslagje van mijn bezigheden van de afgelopen tijd.
1. Excursie naar San Juan de la Laguna.
Vorige week zaterdag zijn Francien en ik, samen met de directie van de cooperatie (de 5 actiefste Maya-vrouwen) op excursie geweest naar een andere vrouwen-handwerk-cooperatie, in San Juan de la Laguna. Dat leek ons heel interessant en leerzaam om te zien, omdat deze cooperatie al jaren bezig is en erg succesvol is. Dus dat is natuurlijk een voorbeeld voor ons. Nou het was daadwerkelijk hilarisch. Want San Juan de la Laguna ligt aan het Atitlan meer, en je moet er dus met de boot naartoe. En die vrouwen, die in de bergen wonen, hadden allemaal nog nooit op een boot gezeten (kunnen ook niet zwemmen), dus die vonden het doodeng. Vanaf het moment dat ze ontdekten dat ze op een boot moesten was het één grote giegelparty, als kinderen op een schoolreisje. Want tja ze durfden eigen echt te boot niet op. Uiteindelijk is het ons toch gelukt om ze zo ver te krijgen, door te beloven dat er echt niks zou gebeuren. Wat gebeurt er: halverwege steekt er een flinke wind op die de boot een paar keer hard laat schommelen. Ahh, arme vrouwen: volgens mij dachten ze echt dat hun laatste uren geslagen waren, te zien aan alle angstige gezichtsuitdrukkingen! :-) Gelukkig kwamen we veilig aan...
2. Mayaceremonie.
Het is natuurlijk essentieel dat als je een nieuwe Mayavrouwen-cooperatie opzet, je die ook laat zegenen door de Maya-goden. We hadden dat al een tijdje geleden gepland, maar moesten steeds wachten op een goede dag voor de ceremonie. Want voor zoiets is het heel belangrijk om de juiste dag te hebben op de Maya-kalender. Die bestaat uit 20 dagen en elke dag heeft een andere betekenis. Gelukkig was dan eindelijk de dag Bat´z aangebroken, waar we op zaten te wachten: De dag Bat´z staat symbool voor alles wat te maken heeft met handel en zaken doen, en ook met handwerk. Hierom en omdat bovendien onze handwerkcooperatie Utz Batz heet (betekent ´Goed draad´), was dit een bijzonder geschikte dag voor onze ceremonie. De moeder van Emiliana, de presidente van de cooperatie, is Maya-priesteres, dus die heeft de ceremonie voor ons uitgevoerd, en wij hebben meegedaan.
Nou dit was echt een bijzonder bizarre ervaring. Ik ben echt de nuchterste persoon op de aardbol, maar ik moet toch zeggen dat dit wel echt indruk op me maakte. Bovenop een berg, op een rituele offerplaats, maakte ze een altaar van blauw en groen gekleurd zand (blauw is voor geluk, groen voor handel), allemaal verschillende kleuren kaarsen (die ook allemaal weer wat betekenen), koekjes, snoepjes, kauwgomballen en sigaren (allemaal om te offeren). Daarna werd dit aangestoken en begon ze eindeloos lang alle Mayagoden op te roepen en te vragen ons offer te aanvaarden en ons te zegenen. Ze was echt bijna in een soort van trance. Ook gooide ze allerlei dingen in het vuur zoals traditionele sterke drank en flesjes met vloeistoffen voor ´veel geluk´, ´liefde´ en ´goede zaken´, waarna het vuur steeds oplaaide. Ook werden wij persoonlijk allemaal gezegend (heel grappig om een hele reeks met tekst in het K´iche te horen en dan opeens je eigen naam er doorheen) en gereinigd, door middel van kaarsen, sigaren en een ei die ze al pratend over ons lichaam streek om alle slechte invloeden te laten verdwijnen. Daarna werden alle eieren met elkaar in het vuur gegooid en volgde er een enorme knal. Hoe harder de knal, hoe beter de ceremonie, en onze knal was enorm hard dus dat kan alleen maar veel goeds betekenen voor de toekomst! :-)
Alles bij elkaar was ik erg onder de indruk van dit alles. De priesteres (die bijna in trance was), het vuur (het werd langzaam donker terwijl het vuur oplaaide bovenop die berg), de wind (die af en toe opstak, alsof de goden wilden laten weten dat ze het er mee eens waren) en verder de doodse stilte om ons heen. Tja, misschien is er toch meer tussen hemel en aarde...:-)
3. Ontmoeting met Gemma India.
Hier in Chichicastenango is het zo dat, als mensen vragen hoe ik heet, en ik zeg dat ik Gemma heet, ze altijd beginnen te lachen en zeggen: Oh, Gemma India. In het begin dacht ik huh? Maar nu ben ik erachter dat ´Gemma India´ een erg bekende Marimba-band is. En tja de mensen hier houden enorm van Marimba-muziek. Je moet je bedenken dat Guatemalteken nogal ingehouden mensen zijn: ze gaan niet zomaar even uit hun dak op een feestje. Maar als er marimba gespeeld wordt, willen ze toch zo waar een dansje wagen. :-)
Ik heb hier twee vrienden gemaakt, Juan en Miguel, twee broers die schilder zijn: ze maken schilderijen van Chichicastenango en van allerlei Mayaverhalen en ik vind het erg leuk om met ze op te trekken omdat ze voor Mayabegrippen nogal ´modern´ zijn: omdat ze exposities hebben gehad in het buitenland en daardoor veel internationale vrienden hebben, zijn ze wat wereldwijzer dan de meeste mensen hier en dat is voor mij soms ook wel fijn. Ze nemen me mee naar allerlei feestjes en Maya-rituelen wat heel interessant is, maarja ook gewoon gezellig! (dat heb ik soms ook wel nodig, want tja interessant is bijna alles hier, maarja daar kan je ook niet alleen van leven! :-) ). Dus waren we laatst op een inwijdingsfeestje van een nieuwe Mayapriester, een vriend van hen. En wat blijkt: de beroemde marimba-band Gemma India treed op! Dus ik er natuurlijk gelijk op af: ´ola, jullie zijn Gemma India, ik ben Gemma!´ Nou werkelijkwaar dat vonden ze toch een partijtje hilarisch! Ik mocht gelijk het podium op om alle bandleden te ontmoeten en had na afloop de eer om met ieder van hen (13-koppige marimbaband) te dansen! :-)
Nou, dat was het wel weer zo´n beetje. Met al het werk hier gaat het ook goed. Ik ben nu ook echt hard bezig met mn onderzoek: bevind me steeds vaker in Quijel, een klein dorpje buiten Chichi waar ik vrouwen interview over hun participatie in een vrouwengroep. Dat is heel leuk! Ik wordt soms uitgenodigd voor de lunch en dan zitten we met de hele familie in de ´keuken´ (een kamer met in het midden een kampvuurtje met een pan erop en een gat in het plafond, dat sowiso alleen bestaat uit golfplaten) tortillas met bonen te eten. Alle vrouwen hier zijn zo lief: ze hebben niks maar staan erop dat ik mee-eet en de grootste porsie krijg. En ik steel altijd de show, omdat ik dan mn best doe met het meehelpen van het maken van tortillas, en het altijd mislukt! Tja het lijkt makkelijk, maar is het echt niet! Ze plakken aan je handen en breken voordat het is gelukt om ze groot genoeg te maken. Dat vinden ze echt hilarisch, omdat ze dat zelf al van kinds af aan doen en het hen dus supermakkelijk af gaat. Maarja ik sta dus totaal te prutsen! :-)
Dikke kus voor iedereen,
Gemma
Ok weer even een verslagje van mijn bezigheden van de afgelopen tijd.
1. Excursie naar San Juan de la Laguna.
Vorige week zaterdag zijn Francien en ik, samen met de directie van de cooperatie (de 5 actiefste Maya-vrouwen) op excursie geweest naar een andere vrouwen-handwerk-cooperatie, in San Juan de la Laguna. Dat leek ons heel interessant en leerzaam om te zien, omdat deze cooperatie al jaren bezig is en erg succesvol is. Dus dat is natuurlijk een voorbeeld voor ons. Nou het was daadwerkelijk hilarisch. Want San Juan de la Laguna ligt aan het Atitlan meer, en je moet er dus met de boot naartoe. En die vrouwen, die in de bergen wonen, hadden allemaal nog nooit op een boot gezeten (kunnen ook niet zwemmen), dus die vonden het doodeng. Vanaf het moment dat ze ontdekten dat ze op een boot moesten was het één grote giegelparty, als kinderen op een schoolreisje. Want tja ze durfden eigen echt te boot niet op. Uiteindelijk is het ons toch gelukt om ze zo ver te krijgen, door te beloven dat er echt niks zou gebeuren. Wat gebeurt er: halverwege steekt er een flinke wind op die de boot een paar keer hard laat schommelen. Ahh, arme vrouwen: volgens mij dachten ze echt dat hun laatste uren geslagen waren, te zien aan alle angstige gezichtsuitdrukkingen! :-) Gelukkig kwamen we veilig aan...
2. Mayaceremonie.
Het is natuurlijk essentieel dat als je een nieuwe Mayavrouwen-cooperatie opzet, je die ook laat zegenen door de Maya-goden. We hadden dat al een tijdje geleden gepland, maar moesten steeds wachten op een goede dag voor de ceremonie. Want voor zoiets is het heel belangrijk om de juiste dag te hebben op de Maya-kalender. Die bestaat uit 20 dagen en elke dag heeft een andere betekenis. Gelukkig was dan eindelijk de dag Bat´z aangebroken, waar we op zaten te wachten: De dag Bat´z staat symbool voor alles wat te maken heeft met handel en zaken doen, en ook met handwerk. Hierom en omdat bovendien onze handwerkcooperatie Utz Batz heet (betekent ´Goed draad´), was dit een bijzonder geschikte dag voor onze ceremonie. De moeder van Emiliana, de presidente van de cooperatie, is Maya-priesteres, dus die heeft de ceremonie voor ons uitgevoerd, en wij hebben meegedaan.
Nou dit was echt een bijzonder bizarre ervaring. Ik ben echt de nuchterste persoon op de aardbol, maar ik moet toch zeggen dat dit wel echt indruk op me maakte. Bovenop een berg, op een rituele offerplaats, maakte ze een altaar van blauw en groen gekleurd zand (blauw is voor geluk, groen voor handel), allemaal verschillende kleuren kaarsen (die ook allemaal weer wat betekenen), koekjes, snoepjes, kauwgomballen en sigaren (allemaal om te offeren). Daarna werd dit aangestoken en begon ze eindeloos lang alle Mayagoden op te roepen en te vragen ons offer te aanvaarden en ons te zegenen. Ze was echt bijna in een soort van trance. Ook gooide ze allerlei dingen in het vuur zoals traditionele sterke drank en flesjes met vloeistoffen voor ´veel geluk´, ´liefde´ en ´goede zaken´, waarna het vuur steeds oplaaide. Ook werden wij persoonlijk allemaal gezegend (heel grappig om een hele reeks met tekst in het K´iche te horen en dan opeens je eigen naam er doorheen) en gereinigd, door middel van kaarsen, sigaren en een ei die ze al pratend over ons lichaam streek om alle slechte invloeden te laten verdwijnen. Daarna werden alle eieren met elkaar in het vuur gegooid en volgde er een enorme knal. Hoe harder de knal, hoe beter de ceremonie, en onze knal was enorm hard dus dat kan alleen maar veel goeds betekenen voor de toekomst! :-)
Alles bij elkaar was ik erg onder de indruk van dit alles. De priesteres (die bijna in trance was), het vuur (het werd langzaam donker terwijl het vuur oplaaide bovenop die berg), de wind (die af en toe opstak, alsof de goden wilden laten weten dat ze het er mee eens waren) en verder de doodse stilte om ons heen. Tja, misschien is er toch meer tussen hemel en aarde...:-)
3. Ontmoeting met Gemma India.
Hier in Chichicastenango is het zo dat, als mensen vragen hoe ik heet, en ik zeg dat ik Gemma heet, ze altijd beginnen te lachen en zeggen: Oh, Gemma India. In het begin dacht ik huh? Maar nu ben ik erachter dat ´Gemma India´ een erg bekende Marimba-band is. En tja de mensen hier houden enorm van Marimba-muziek. Je moet je bedenken dat Guatemalteken nogal ingehouden mensen zijn: ze gaan niet zomaar even uit hun dak op een feestje. Maar als er marimba gespeeld wordt, willen ze toch zo waar een dansje wagen. :-)
Ik heb hier twee vrienden gemaakt, Juan en Miguel, twee broers die schilder zijn: ze maken schilderijen van Chichicastenango en van allerlei Mayaverhalen en ik vind het erg leuk om met ze op te trekken omdat ze voor Mayabegrippen nogal ´modern´ zijn: omdat ze exposities hebben gehad in het buitenland en daardoor veel internationale vrienden hebben, zijn ze wat wereldwijzer dan de meeste mensen hier en dat is voor mij soms ook wel fijn. Ze nemen me mee naar allerlei feestjes en Maya-rituelen wat heel interessant is, maarja ook gewoon gezellig! (dat heb ik soms ook wel nodig, want tja interessant is bijna alles hier, maarja daar kan je ook niet alleen van leven! :-) ). Dus waren we laatst op een inwijdingsfeestje van een nieuwe Mayapriester, een vriend van hen. En wat blijkt: de beroemde marimba-band Gemma India treed op! Dus ik er natuurlijk gelijk op af: ´ola, jullie zijn Gemma India, ik ben Gemma!´ Nou werkelijkwaar dat vonden ze toch een partijtje hilarisch! Ik mocht gelijk het podium op om alle bandleden te ontmoeten en had na afloop de eer om met ieder van hen (13-koppige marimbaband) te dansen! :-)
Nou, dat was het wel weer zo´n beetje. Met al het werk hier gaat het ook goed. Ik ben nu ook echt hard bezig met mn onderzoek: bevind me steeds vaker in Quijel, een klein dorpje buiten Chichi waar ik vrouwen interview over hun participatie in een vrouwengroep. Dat is heel leuk! Ik wordt soms uitgenodigd voor de lunch en dan zitten we met de hele familie in de ´keuken´ (een kamer met in het midden een kampvuurtje met een pan erop en een gat in het plafond, dat sowiso alleen bestaat uit golfplaten) tortillas met bonen te eten. Alle vrouwen hier zijn zo lief: ze hebben niks maar staan erop dat ik mee-eet en de grootste porsie krijg. En ik steel altijd de show, omdat ik dan mn best doe met het meehelpen van het maken van tortillas, en het altijd mislukt! Tja het lijkt makkelijk, maar is het echt niet! Ze plakken aan je handen en breken voordat het is gelukt om ze groot genoeg te maken. Dat vinden ze echt hilarisch, omdat ze dat zelf al van kinds af aan doen en het hen dus supermakkelijk af gaat. Maarja ik sta dus totaal te prutsen! :-)
Dikke kus voor iedereen,
Gemma
-
16 April 2008 - 07:23
Lesja:
ik heb weer zitten genieten van je verhaal! ik zie t helemaal voor me!
jij in een bootje met bange vrouwen, jij op een berg....indrukwekkend....jij vrienden maken met de Gemma India band..wat n toeval! en tortillas maken...hmmm dat lijkt mij ook best moeilijk.
Gem ik vind je tof!
Hup je zo helemaal in de cultuur storten, de mensen leren kennen, het land en de gewoontes zonder te ontkennen dat je ook maar gewoon n nuchtere hollandse bent ;)
tot je volgende verhaal!
Liefs Lesja -
16 April 2008 - 10:07
Marrit:
wederom klinkt het super gaaf wat je allemaal doet! Helaas van hieruit niet zulke spannende verhalen. Succes met onderzoek en de andere spannende dingen!
dikke kus -
16 April 2008 - 13:58
Mathilde:
Lieve Gemma, leuk om over al je avonturen te lezen! Je bent hier de laatste week weer helemaal in the picture bij Derk, hij heeft het ineens heel veel over je. Vandaag samen even de foto's bekeken, hij heeft je overal aangewezen! Veel plezier daar, en een dikke knuffel van Karlijn en Derk, liefs, Mathilde -
17 April 2008 - 10:51
Marieke:
Hee Gem,
Leuk om al je verhalen te lezen! blijf oefenen hè op die tortilla's, kom ik ze een keer bij je eten! kus marieke -
18 April 2008 - 08:19
Steef:
he gemsie
het is wel heel bijzonder wat jij allemaal meemaakt he daar..
vind het zo leuk om je verhalen te lezen! die vrouwen op die boot fantastisch haha..
heel veel plezier meissie!
kus -
21 April 2008 - 18:28
Klaar:
Hey lieverd!
het klinkt alsof je het nog steeds erg naar je zin hebt, gelukkig! :) de mayaceremonie klinkt indrukwekkend, speciaal dat je daar bij kon zijn. Hoe gaat het verder met je onderzoek? wil het een beetje vlotten? haha benieuwd!
anyway genietse en succes! kus -
22 April 2008 - 14:54
Miek:
Heeey Die globetrotster!
Ben je weer helemaal geaard daar? Hoorde dat je een kortstondig dipje had (waarschijnlijk heel lang geleden, maar er is tijdsverschil toch?) Maar zo te zien is dat weer helemaal goed gekomen. Wat een cool land, Guatemala met al die kleurtjes en vrolijke mesnen! Ik begin dank zij jouw site toch een beetje een beeld te krigjen van Midden AMerika, en dat wordt alleen maar positiever. Zijn je papa en mama al langsgeweest? Of komen die binnenkort?
Hier alles goed, iedereen serieus aan de stage/scriptie/werk/promotie. Moet zo presenteren voor 50 kinderartsen!!! Eng he!?? Ik schijt in mn broek!
Nou Gems, geniet nog even, en ik zie je redelijk snel al weer he! Hier de eerst zonnestraaltjes, dus die kun je mooi mee pakken!
Kus LIefs Miek -
22 April 2008 - 19:41
Sanne:
Heeeee Babe,
Wat een vrolijke en herkenbare foto's! Ben blij dat jullie coorporatie goed gezegend is en dat de Goden gunstig waren;) haha. Maar wel indrukwekkend, he?!
Hoe is het inderdaad met je paps en mams (dacht dat die nu wel bij jou zouden zijn of is er toch iets tussen gekomen?!)?
Nou ik heb vandaag met die papa ons dakterras zomer klaar gemaakt! Haha, en genoten van de eerste zonnestralen! Binnenkort nog even naar de plantenmarkt (jaja de herenweg wordt steeds burgerlijker zonder jou!) en dan is ons terras weer helemaal af!
Nou wijfie, ik mail je snel!
GA nu weer ff 24 kijken, verslavend!
Mis je wel hoor hier....Besos, san -
27 April 2008 - 22:16
Don Ricardo:
¿Como estas? Despues mi permanencia en Chichi y Antiqua trabajo como de costumbre en Holanda. Yo echo de menos mi estancia en presencia de te. Muy divertido y muy instructivo. Despues su regreso en Holanda yo quiero que rencortrar te otro vez. Muchos exitos en sus laborios cotidianos.
xx R
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
